اثر تمرین هوازی بر پروتئین واکنشی – c (مارکر التهاب سیستمیک)، لپتین (هورمون تنظیمی اشتها) و کیفیت خواب در بیماران همودیالیزی

بی خوابی، التهاب مزمن و بیاشتهایی در مرحله آخر نارسایی کلیوی متداول است. هدف مطالعه حاضر تعیین این بود که آیا تمرین هوازی حین همودیالیز می تواند کیفیت خواب و التهاب سیستمیک و سطح سرمی لپتین(هورمون تنظیمی اشتها) را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشد یا خیر. چهارده بیمار همودیالیزی (سن=06/21±71/50 سال، نمایه توده بدن= 98/2±71/22 کیلوگرم بر متر مربع) در مطالعه شرکت کردند. بیماران به طور تصادفی به گروه های تمرین هوازی (7 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین در یک برنامه تمرین هوازی 8 هفته ای حین دیالیز شرکت داده شد (سه روز در هفته و هر جلسه حدود 40 دقیقه). شدت برنامه تمرین بر اساس مقیاس درک فشار بورگ بین 12 تا 16 بود. کیفیت خواب [شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ (psqi)]، مقدار پروتئین واکنشی- c ( شاخص التهاب سیستمیک) و لپتین (هورمون تنظیمی اشتها)، قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. تمرین هوازی حین دیالیز شاخص کیفیت خواب را در بیماران همودیالیزی بهبود بخشید (05/0p<). به طور همزمان، غلظت پروتئین واکنشی- c و لپتین در پاسخ به تمرین هوازی کاهش یافت (05/0p<). در نتیجه، 8 هفته تمرین هوازی حین دیالیز باعث بهبود کیفیت خواب در بیماران همودیالیزی شد، و این بهبودی با کاهش سطوح پروتئین واکنشی- c و لپتین همراه بود. این داده ها پیشنهاد می کند که تغییرات ایجاد شده توسط تمرین هوازی در پروتئین واکنشی- c (شاخص التهاب) و لپتین(هورمون تنظیمی اشتها)، ممکن است در بهبود کیفیت خواب ناشی از تمرین هوازی در بیماران همودیالیزی نقش داشته باشند.